کار دلها باز از آن مژگان به سامان می رسد

ریشهٔ تاکی به استقبال مستان می رسد

اشک امشب بسمل حسن عرق توفان کیست

زبن پر پروانه پیغام چراغان می رسد

از بهار آن خط نو رسته غافل نیستم

مدتی شد در دماغم بوی ریحان می رسد

آب می گردد دل از بی دست وپایی های اشک

در کنارم از کجا این طفل گریان می رسد

سطر چاکی از خط طومار مجنون خواندنیست

قاصد ما نامه در دست از گریبان می رسد

بی محبت در وطن هم ناشناسایی ست عام

بهر یک دل بوی پیراهن به کنعان می رسد

بس که بر تنگی بساط عشق امکان چیده اند

صد گریبان می درد تا گل به دامان می رسد

فرصت تمهید آسایش در این محفل کجاست

خواب ها رفته ست تا مژگان به مژگان می رسد

دل به آفت واگذار و ایمن از توفان برآ

بر کنار این کشتی از هول نهنگان می رسد

قطع کن از نعمت الوان که اینجا چرخ هم

می نهد صد ریزه برهم تا به یک نان می رسد

حاصل غواص این دریا پشیمانی بس است

وصل گوهر گیر اگر دستت به دامان می رسد

در کمند سعی نیکی چین کوتاهی خطاست

تا به هر دامن که خواهی دست احسان می رسد

خاکساری در مذاق هیچکس مکروه نیست

منت این وضع بر گبر و مسلمان می رسد

پیشه بسیار است بیدل بر خموشی ختم کن

سعی در علم و عمل اینجا به پایان می رسد